Cambodja; veel gelach, maar ook een traan.

Kiekeboe,

Hier ben ik weer. Ben dit nu aan het typen vanuit een VIP busje, incl wifi, die ons al over de grens van Vietnam heeft gereden. Mijn vorige blog ging over dat ik naar Cambodja ging dus daar zal het nu dus ook over gaan. Ik zal eerst even vermelden dat een verhaal wat ik jullie hier ga vertellen wel een goed einde heeft! Sorry voor deze spoiler, maar weet niet of iedereen de spanning aan kan.
Ik ben samen met een Nederlandse jongen liftend naar de grens van Laos en Cambodja gegaan. Het was niet een hele grote afstand en gelukkig waren de locals heel aardig! Konden zonder probleem bij meerdere busjes achter in de bak zitten. (Oké toe gevende, we hebben ook best veel moeten wandelen (lees:zweten met backpack en daypack in de volle zon) )
We gingen eerst naar Siem Reap en hebben daar 5 andere Nederlanders ontmoet! Echt een te gekke groep. Siem Reap staat bekent om Angkor Wat. Deze tempel staat tevens ook afgebeeld op de vlag van Cambodja. Om half 5 s'ochtends werden we opgehaald door een tuktuk driver om de sunrise te zien. Nou, ik heb nog nooit zoveel Chinezen bij elkaar gezien denk ik. Jeetje wat was het druk tijdens die sunrise. Gelukkig hadden we een best goed plekje kunnen dibsen waardoor we mooi de zon konden zien opkomen achter de tempel. Daarna nog meerdere tempels daar bezichtigd, maar lang niet alle tempels. Daar moet je dik 3 dagen voor uittrekken wil je ze allemaal bekijken. Verder bestond Siem Reap uit biertjes drinken en bij het zwembad hangen. Dus hadden we maar besloten dat we weer een keer wilden sporten. Nou we hebben het geweten! 1.5 uur boxtraining gehad, zonder airco! Maar wat was het heerlijk. De volgende dagen hebben we er dan ook zeker nog vaak aan terug gedacht.. Na 5 dagen Siem Reap ging onze reis verder. Naar Sihanoukville met de nachtbus. Gewoon lekker matrasjes in de bus zodat je heerlijk kon slapen. Dit stadje ligt aan de zee, dus heerlijk op het strand gelegen en gezond. En dit strand leven ging verder op de eilanden Koh Rong Samloem en Koh Rong. Het leuke aan deze eilandjes is wel de manier hoe boodschappen worden gedaan. Elke dag komt er een grote boot aan met allerlei spullen; tafels, bier, ijsblokken (voor ijsklontjes), hout, matrassen etc. Deze boot stop bij elke pier waar dan weer kleine bootjes klaar liggen om hun boodschappen mee te nemen. Deze boot verdient nog een extra centje bij door toeristen van het ene eiland naar het andere eiland te brengen, waar wij natuurlijk paar keer gebruik van hebben gemaakt.
Verder hebben we ook gebruik gemaakt van een klein houten bootje stabiel lijkend bootje. We gingen op een avond naar een jungle/full moon party. Helaas was dit feest aan de andere kant van het eiland waardoor we met een bootje moesten. We hadden geregeld dat de boot om 10 heen ging en om 3 uur snachts terug. Nou perfect geregeld dachten wij! Op het feestje aangekomen viel de sfeer al een beetje tegen, maar gelukkig waren wij met 7 man dus we vermaakten ons wel. Netjes stonden we om 3 uur terug op het strand, was onze boot weg.. Wat bleek na uur hebben rond gevraagd, de zee was te ruw waardoor de boot niet meer kon gaan. Uiteindelijk hebben wij dus in tentjes op het festival moeten slapen waarbij de muziek tot 7 uur sochtends door ging.. Aangezien onze hostel aan de andere kant van het eiland was en er geen andere slaap mogelijkheden was. Nou, nu zullen jullie misschien wel denken heftige nacht, nou bereid je voor het wordt nog iets erger. Rond 12 uur zijn we terug gegaan naar de pier. Onze boot was weer niet te vinden en de zee was nog steeds wel beetje ruw. Uiteindelijk hebben we een schipper kunnen vinden die ons wel naar onze kant van het eiland wilde varen. Zaten we daar, amper geslapen nog in onze stap kleren in een houten bootje met intotaal 14 man. Het begin was allemaal nog wel grappig, de mensen die voorin zaten werden echt super nat door de golven die ons tegemoet kwamen, maar op gegeven moment stond me het huilen nader dan het lachen.. De golven waren nogal hoog (lees: erg hoog) en op gegeven moment kwamen ze van de zijkant, waardoor het nog spannender werd. Ik vergeet deze boottocht echt nooit meer en was zo intens gelukkig toen we eenmaal veilig voet aan wal konden zetten.. Dus in plaats van 4 uur snachts dezelfde avond kwamen we half 3 smiddags pas weer terug bij ons hostel, maar wel met een goed verhaal.. De rest van onze dagen op de eilanden waren gelukkig niet meer zo spannend als die ene nacht en ochtend. Heerlijk van de witte stranden en blauwe zee genoten incl cocosnoot natuurlijk.
Toen we allemaal content waren met ons gebruinde lichaam gingen we verder naar Phnom Pehn, de hoofdstad van Cambodja. Hier een intense dag gehad. Ik denk dat meeste mensen van jullie die dit lezen dit zich nog wel kunnen herinneren.  Het moment dat de Rode Khmer Cambodja in bezit hield. In 1979 zijn ze pas bevrijdt, dus dat is nog redelijk recent. In de hoofdstad bevond zich S21 en the Killing Fields. S21 was vroeger een school, maar de rode Khmer heeft het voor een geheel ander doeleinde gebruik van gemaakt. Deze schoolgebouwen werden destijds gebruikt voor martelingen, ondervragingenen en gevangenneming. Ik ga hier nu geen geschiedenis les geven, maar het was heel heftig om dit allemaal met eigen ogen te zien. De rondleiding was met een koptelefoon zodat je zelf rond kon lopen en luisteren naar de verhalen. Wat een verschrikkelijke dingen zijn daar gebeurd.. The Killing Fields was ook erg indrukwekkend. Dat mensen in staat zijn om hun eigen volk te kunnen uitmoorden gaat erbij mij echt niet in.. Verschrikkelijke dingen daar gezien en gehoord waardoor ik er nu weer kippenvel bij krijg.. Ik ga er niet in detail over vertellen, want dan krijgt deze blog een nogal een heftig einde. Maar ik ben blij dat ik naar deze plek ben geweest om de geschiedenis van Cambodja te begrijpen.
Cambodja laat ik nu dus achter me en begin vandaag aan een nieuw land, Vietnam! Echt heel veel zin in :) Vietnam is tevens mijn laatste nieuwe land wat ik ga bezoeken. Na Vietnam ga ik nog even terug naar Thailand om daar waarschijnlijk mijn advance van duiken te gaan halen. Daarna zal ik toch een keertje naar huis moeten en stiekem ook wel willen. Maar nu eerst volop een maand genieten van Vietnam!

Knuffels.